
Accepto que no hi ets,
accepto que la meva vida
ha canviat, que he de viure
sense tu, ho accepto.
Però t’enyoro tant, tant….
que fa mal, molt de mal.
I reconec que no puc evitar-ho,
i sento que mai deixaré d’enyorar-te,
que sempre et trobaré a faltar.
I sé que tant sols si trobo
algú a qui estimar,
l’enyor hi serà,
però potser, tant sols potser,
deixarà de fer mal.
T’estimo amor meu.